کد مطلب:2575 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

زياد اجتماعي نيستم و هنوز نتوانستهام دوست خوب و همراز پيدا كنم. گرچه درس هايم زياد است و بيشتر اوقاتم پر است، احساس تنهايي ميكنم. ضمناً پدر و مادرم اجتماعي هستند و حداقل نصف روز را در خارج از خانه به سر ميبرند. چه كنم روحيه اجتماعي پيدا كرده و از تنهايي بيرون بيايم؟

از عوامل مهم اجتماعي نبودن، عدم اعتماد به نفس است و نيز احساس حقارت و خود كم بيني.

براي اين كه آدمي بتواند مردمي و اجتماعي شود و شايستگي خويش را در جامعه بروز بدهد، بايد اعتماد به نفس پيدا كرده و احساس حقارت را كنار بگذارد.

براي ايجاد اعتماد به نفس، جزوهاي ارسال ميگردد. اميدواريم مفيد باشد.

ثانياً: تفكر و انديشيدن در منافع داشتن دوست خوب و متديّن و ضررهاي نداشتن رفيق، تأثير دارد.

امام علي(ع) ميفرمايد: ناتوانترين مردم كسي است كه از يافتن دوست ناتوان باشد و ناتوانتر از او كسي است كه دوستان خود را از دست بدهد و تنها بماند.(1)

از اين حديث شريف استفاده ميشود كه اگر انسان نتواند در زندگي، دوست خوب و همرازي برگزيند عاجز ميباشد و نه جامعه برايش چندان ارزشي قائل است و نه خانواده.

چنين شخصي اگر زن است، نميتوان خوب شوهرداري كند و انيس و همدم خوبي برايش باشد و نه ميتواند مادر مهربان و دلسوزي باشد. اگر مرد است، نميتواند شوهر خوبي براي همسرش و پدر مشفق و مهرباني براي فرزندان باشد.

امام صادق(ع) به نقل از امام علي(ع) ميفرمايد: المؤمن مألوفٌ، لا خير لِمَنْ لا يألف و لا يؤلف؛ مؤمن شايسته دوستي است. كسي كه با مردم دوستي نميكند و مردم او را لايق دوستي نميدانند، خير و خبي در او يافت نميشود.(2)

با توجه به مطالب فوق، لازم است با كمال دقت، دوست امين و متديني انتخاب كنيد، تا از غربت و احساس تنهايي بيرون بياييد و گفتار و صحبتهاي او بهرهمند شويد.

پي نوشتها:

1. نهج البلاغه فيض الاسلام، حكمت 11.

2. كافي، ج 2، طبق نقل جوان، ج 2، ص 8، تأليف محمد تقي فلسفي.